Time flies when you’re having fun!

Hee hoi! Hier het vierde verslagje alweer! Ik ben al over de helft van mijn tijd in Indonesië, alles gaat hier op ’t gemakske, behalve de tijd, die vliegt voorbij! Hier weer een nieuw reisverslag vanuit het steeds zonniger en heter wordende Semarang!

De afgelopen weken stonden een beetje in het teken van de moeders. Eerst ons mam en Stella, en daarna de moeders van Manouk en Marijke! Die waren namelijk ook hier! Dat weekend zijn Manouk en Marijke met hun moeders naar Yogjakarta geweest. Ik bleef in m’n eentje achter in Semarang. Ons mam en Stella zouden dat weekend namelijk nog even in Semarang zijn, om vervolgens weer terug te vliegen naar Nederland. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, want ze zaten vast op Karimunjawa! Ze zouden op vrijdagochtend de boot terug nemen, maar vanwege storm op zee vaarden er geen boten. Stress! Want ze moesten zaterdag toch echt hun vliegtuig halen! Gelukkig konden ze als nood optie met een klein vliegtuigje terug. Uiteindelijk waren ze mooi op tijd in Semarang, en hadden we nog een fijn bijkletsavondje samen, waarop ze me mooi nog even konden vertellen over de highlights in hun reis door Java. Die Zaterdag heb ik ze weer uitgezwaaid op het vliegveld.
Dat weekend is trouwens de grote traditionele food market afgebrand! Een grote ramp voor alle inwoners die daar een kraampje hadden. Heel hun hebben en houden afgebrand… Gelukkig waren en verder geen gewonden, en hoorden we maandag op stage dat de overheid gaat helpen om de markt opnieuw op te bouwen.

We lopen nu vier weken stage op de Emergency Room. We kunnen ons nu eindelijk een beetje gaan verdiepen in de ziektebeelden. Ennn we hebben voor het eerst een infuus mogen prikken! We zien hier veel interessante gevallen. Zo zien we regelmatig slachtoffers van verkeersongelukken, veel kinderen met hoge koorts en ook hebben we een reanimatie en een keizersnede gezien! Over reanimaties gesproken, de afgelopen twee weken stonden hier in het teken van reanimatiecursussen, alle verpleegkundigen moesten een test afleggen, en natuurlijk mochten wij ook even laten zien wat we konden. Ook hebben we op de nursing school een lesje reanimatie mee gevolgd. Leuk een leerzaam!

Afgelopen week hebben we een hele stapel vliegtickets geboekt! Volgende week gaan we namelijk een weekje naar Bali!! We hebben dan een klein weekje vrij op stage, en daar gaan we lekker van profiteren! Dat boeken ging trouwens ook niet meteen helemaal vlekkeloos, we moesten namelijk nog ‘even’ naar het vliegveld komen, omdat ‘Manouk Adriana Petronella van Schijndel’ niet op het regeltje paste, wat we moesten invullen tijdens het boeken op internet. Dus hup, dan maar weer naar het vliegveld, wat uiteindelijk toch niet perse nodig bleek te zijn, omdat het om een binnenlandse vlucht ging, dat hadden ze ook wel even wat eerder mogen zeggen…
Ook hebben we vliegtickets geboekt naar Lombok, omdat dat ons vertrekpunt zal zijn als we gaan backpacken. Dat verliep gelukkig wél zonder problemen.

Voor het backpacken staan Lombok, de Gili eilanden en Bali op het programma. Java hebben we geschrapt, aangezien we daar nu in de weekenden al veel van zien. We vliegen dus ook vanuit Bali terug (weer een extra vliegticket..). Ik kijk heel erg uit naar het backpacken, daar heb ik eeeeecht veel zin in!

Afgelopen week zijn we met z’n drietjes in Dieng geweest. Een plaatsje hoog in een vulkanisch gebergte. Lekker koel was het er ook! Ik heb er zelfs mijn lange(!) spijkerbroek aangehad! Toen we aankwamen in Dieng gingen we eerst opzoek naar een homestay. Dat was niet zo moeilijk, want die waren er heeeel veel. We kwamen uiteindelijk uit bij een homestay wat verder achteraf, waar we voor een schappelijk prijsje konden slapen. Erg luxe was het wederom niet, maar prima voor een nachtje. De tweede dag zijn we de bergen in gegaan. De planning was om helemaal naar te top te wandelen en onderweg alle bezienswaardigheden te bewonderen. We begonnen bij de oude hindoeïstische tempels, met de nadruk op oud, want er was niet veel meer van over dan een hoop op elkaar gestapelde stenen. Ook de teletubbies en hello kitty waren van de partij. Daarna zijn we doorgelopen naar een gedeelte van de berg waar hete zwavel omhoog kwam borrelen (voor diegenen die niet weten hoe zwavel ruikt, denk aan rotte eieren). Eigenlijk best gek dat zo’n stinkende vlakte zó veel toeristen kan trekken. Toeristen waren er in overvloed. Dat was wel een beetje jammer. Tijdens de wandeling reden er constant scootertjes en afgeladen busjes voorbij, die allemaal ‘hello miss, how are u?’ naar ons riepen.. Toen we eindelijk de top hadden bereikt was het helemaal bewolkt, dus konden we niet echt genieten van het uitzicht. De terugweg kregen we een lift van een aardige Indonesiër. Die heeft ons naar de laatste bezienswaardigheid gebracht: the colored lake. Dit hadden we voor het laatste bewaard, omdat we van anderen hadden gehoord dat dit echt wel heel mooi was. Save the best for the last! Dat viel uiteindelijk een beetje tegen, zo bijzonder was het meer niet. Indonesiërs zijn wel goed in overdrijven. Maar we hebben er wel veel lol gehad .

Afgelopen week hebben we een bezoekje gebracht aan een consultatiebureau. We werden er heel hartelijk ontvangen door een van de locals, die ons meteen uitnodigde voor een lunch bij haar thuis. Superlief!
Het consultatiebureau behandelde moeders met kleine kinderen en ouderen. Eens in de maand mochten moeders er hun kinderen laten wegen. Dat was leuk om te zien, de kinderen gingen een voor een in een grote mand, die aan een weegschaal hing, heel schattig.
Voor de ouderen was er eens per maand een soort APK, waarbij de bloeddruk en het gewicht gecontroleerd werd. Dit alles wordt georganiseerd door de overheid, en is geheel kosteloos voor de bevolking. Goeie zaak!
Deze week zijn we ook maar eens begonnen aan wat opdrachten voor school. Zo zijn we bezig met het maken van een poster en informatiefoldertjes over diarree, en dan vooral bij kinderen, want dat komt hier nog al vaak voor.
Zoals ik hierboven al schreef zijn we van plan om tijdens het backpacken niet meer terug te gaan naar Java. We willen in de weekenden dus zo veel mogelijk zien hier. We hebben onze laatste weekenden mooi volgepland met uitstapjes. Zo ga ik komend weekend met Jacqueline naar Yogyakarta, de week daarop staat Bali op het programma, daarna gaan we een weekendje hiken op de Merapi, en natuurlijk staat de Bromovulkaan nog op het programma. Kortom, genoeg te doen!
Ik ben vast nog een hele boel vergeten, maar nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte. Ik geniet van elke dag hier en leer elke dag wel weer iets nieuws!

Heel veel liefs! Sampai jumpa! En tot de volgende keer maar weer!