Week twee: paradise island!

Hallo allemaal! Er is weer een weekje voorbij en er is weer van alles om te vertellen, dus tijd voor een nieuw verslagje! Ik zal beginnen waar ik vorige week ongeveer geëindigd ben, bij de verloskamers! Vorige week mochten we in het kader van onze oriëntatie dagen twee dagen meekijken op de verloskamers. De eerste dag was het meteen raak, we mochten met twee bevallingen meekijken! Dat was erg indrukwekkend. Een kindje geboren zien worden is echt wel heel speciaal. De vrouwen hier zijn oersterk en geven geen kick tijdens de bevalling. Het is hier niet gepast om je emoties te uiten.
Het mooiste moment vond ik toch wel het moment dat het kindje, na de controle door de verloskundige, aan de vader en moeder werd teruggegeven. Ondanks de pijn straalde het geluk er vanaf, zo mooi!
De tweede dag op de verloskamers hadden we iets minder geluk. Er waren geen bevallingen die dag. We hebben meegekeken met de overige taken die de verpleegkundigen en verloskundigen uitvoerden en we mochten op tijd naar huis. Dat kwam goed uit, zo hadden we voldoende tijd om voorbereidingen te treffen op het weekend, we zijn namelijk een weekendje naar Karimunjawa geweest met z’n allen!
Karimunjawa is een eilandje dat ongeveer 5 uur reizen van Semarang ligt. Drie uur met de auto en twee uur met de boot. Yogi had voor ons het vervoer en het verblijf geregeld. Op vrijdagochtend om half 6 (lekker vroeg) werden we opgehaald in ons appartement, en vertrokken we naar Jepara. Jepara is een klein stadje, wat bekend staat om zijn houtsnijkunst. Die houtsnijkunst hebben we helaas alleen kunnen bewonderen vanuit de auto, want we moesten met de boot mee, die ons naar Karimunjawa zou brengen. Na een anderhalf uur durende bootrit, waarin we genoten van de comfortabele, royale zitplaatsen (not), arriveerden we op het eiland wat als ‘the paradise island’ bekend stond. De plaatjes op google logen er niet om, wat een prachtig eiland! De helderblauwe zee en de parelwitte standen lachte ons toe! Nadat we onze spullen hadden gedropt in de homestay zijn we met scootertjes naar een prachtig strandje gereden en hebben we heerlijk in de zon liggen bakken. In de avond hebben we wat gedronken in café Amor, waar we Laura en Michelle ontmoetten, twee Nederlandse meiden die ook in Semarang verblijven, heel gezellig zo met 8 dutchies!
We hadden een prima kamertje in de homestay, maar slapen was toch wel een beetje een probleem. We lagen met zijn drieën op een matras op de vloer en ik mocht in het midden! Lekker warm! We zijn om en om gaan liggen, zodat we wat meer ruimte hadden, dus ik lag lekker bij de voeten van Manouk en Marijke…
De tweede en derde dag zijn we gaan varen en snorkelen. Lekker chillen op het bootje en het koraal bewonderen! We lunchten op kleine eilandjes rondom Karimunjawa. De vis werd er terplekke geslacht en op de barbecue gelegd.
In de homestay werd goed voor ons gezorgd! De vrouw des huizes kookte voor ons en bakte ’s ochtends lekkere pannenkoeken met banaan en chocolade!
De laatste avond begon het kei hard te regenen. En niet een klein beetje kei hard, maar écht keeeeiii hard. Inclusief onweer, ook kei hard. Helaas kon de geplande bonfire op het stand dus niet doorgaan.
Toen we na het douchen terug kwamen op onze kamer bleek het dat onze kamer en de gang waren veranderd in een zwembad, alles stond onder water! Wij dachten dat het een overstroming was ivm de regen, maar dit bleek niet zo te zijn, onze buren hadden per ongeluk de kraan van hun douche open laten staan! We zijn met zijn allen (een man of 10) gaan dweilen met handdoeken, kleding en alles wat maar als dweil kon functioneren. Ondertussen regende het vrolijk verder. Aan het einde van de regenbui stond je buiten tot je enkels onder water!
Douchen op zich was trouwens ook een hele nieuwe ervaring daar, er was geen douche, maar een soort badkuip vol met water. Je moest je dan met een emmertje nat gooien en afspoelen. De eerste keer even wennen maar uiteindelijk echt heerlijk eigenlijk, zo’n volle emmer koel water over je heen gooien!

Maandag was het tijd om weer terug naar Semarang te gaan. We hadden op stage geregeld dat we deze week van dinsdag tot en met vrijdag stage lopen ipv van maandag tot en met donderdag.
Het was echt een heerlijk weekend en we zijn allemaal een beetje bruin geworden. 
Gisteren moesten we weer naar stage. We stonden op de intensive care. Ook dat was weer erg interessant, omdat er zo veel verschillende ziektebeelden te zien waren. We kregen veel uitleg van een Engels sprekende verpleegkundige en ook de artsen wilde ons graag wat dingen uitleggen en laten zien. Dat was fijn! Het hoofd van de afdeling legde ons uit dat patiënten die niet goed verzekerd zijn geen optimale behandeling konden krijgen. Er lag een baby’tje van 3 maanden oud met een longontsteking. Maar omdat elke dag bloedonderzoek doen te duur was konden ze hem eigenlijk niet optimaal behandelen, heel zielig! Dat zelfde gelde voor een vrouw die binnengebracht werd met hartproblemen. Een goede scan maken van haar hart en vaten was te duur en daarom konden ze haar geen gerichte behandeling geven. We waren op tijd klaar op de intensive care en we hebben in de middag nog wat aan opdrachten voor school zitten werken.
Vandaag zijn we samen met mas Bayu en mas Aris naar een mental healthcare hospital geweest (psychiatrische inrichting). Deze was veel groter en moderner dan dat we verwacht hadden! Het grootste verschil zat ‘m eigenlijk weer in de verzekeringen. Patiënten met veel geld krijgen een betere behandeling dan de patiënten die niet zo veel te besteden hebben. Zo werken ze hier bijvoorbeeld veel met ECT (elektro convulsie therapie). De patiënt krijgt dan elektrische schokken in zijn hersenen. Dit wordt in Nederland ook wel ooit toegepast, maar altijd onder verdoving. Hier gebeurt het zonder verdoving als je geen goede verzekering hebt.. Het was interessant om daar eens een kijkje te mogen nemen.
De rest van deze week staan we op de emergency room (SEH in Nederland). Daar heb ik wel zin in, want we hebben al van verschillende artsen en verpleegkundigen gehoord dat dat een hele leerzame afdeling is.
Foto’s plaatsen op waarbenjij lukt niet echt, dus voorlopig post ik mijn foto’s op facebook!
Dat was het wel weer voor deze keer! Thanks for reading en tot de volgende!
Heel veel liefs en groetjes!